Ang Pagtrato sa Pandiwang Ugat ng mga Diksiyonaryo sa Wikang Pambansa

Abstract

ABSTRAK

Tinatangka ng papel na ito na suriin ang pagtrato sa pandiwang ugat ng mga diksiyonaryo sa Wikang Pambansa na inilimbag mula 1950 hanggang 2000. Mangyari, may mga pag-aaral na nagpapalagay na nahahalaw lamang ang mga pandiwa mula sa precategorical na ugat sa pamamagitan ng mga panlapi (Constantino, 1998; Kroeger, 1998; Foley, 1998). Kung kaya’t sasaklawin sa papel na ito ang pagsusuri sa mga dulog at pamamaraang ginamit ng iba’t ibang diksiyonaryong Tagalog at P/Filipino kaugnay ng pagtatakda ng bahagi ng pananalita (POS) sa mga ugat na nagsasaad ng paraan ng kilos, aksiyon, o sitwasyon, gayon din ang paglalarawan sa behavior at ang pagbibigay-kahulugan sa mga ito.

ABSTRACT

This paper analyses how various Philippine National Language dictionaries (1950 to 2000) treated the verb root. The problem arises on the assumptions of some linguists that verbs in Tagalog, being the basis of the national language, are derived from the precategorical root through affixes or affixation. From this gap, this paper will analyze the approaches and methods used by various dictionaries in assigning parts of speech (POS) on roots indicating manner of action, motion, or situation, so as the description of behavior and manner of defining these entries.

KEYWORDS: ugat (root), pandiwa (verb), diksiyonaryo (dictionary), wikang pambansa (national language), leksikograpiya (lexicography)