Intelektuwalismo at Wika

Abstract

ABSTRAK

Nasa wika ang susi para sa pag-unlad ng intelektwalismo ng bawat Pilipino. Ito ay dapat na nakadepende sa sariling batis ng kaalaman at tiwalag sa dayuhang tradisyon ng kaalaman dahil pwede naman at kayang lumikha ng sariling tradisyong intelektwal kung gugustuhin.

Mangyayari lamang ito kung kikilos ang mga intelektwal sa bansa—na siyang inaasahang mangunguna sa pagtataguyod ng kaunlaran ng isipan ng bawat Pilipino—kung kakalag sila sa pansarili lamang nilang interes na sila lamang ang umunlad ang  pamumuhay. Aksayado ang kanilang dunong at kakayahan sapagkat hindi ito nagagamit para sana sa benepisyo ng karamihan at ng lipunan—kulang ang  hubog sa kanilang isipan na mag-isip ng para rin sa bayan—dahil sila mismo ay biktima rin ng ‘misedukasyon’.

Indibidwalistiko ang tunguhin ng pagtamo ng edukasyon, dahil sa tradisyunal na pag-iisip ng mga Pilipino na magamit ang edukasyon para sa pansariling ambisyon at walang pakialam sa pagpapayaman ng iba pang aspekto sa lipunan sa pamamagitan ng kanilang mga sariling husay. Ang may taliwas na pananaw naman dito ang siyang nababansagang radikal, samantalang sila nga itong tagasulong ng pa-usad na tunguhin para sa bansa.

Bunga ng malalim na ukit ng impluwensyang mananakop lalo na ng Amerika—sa usapin ng wika, naging hadlang ito sa paggamit ng katutubong wika sa mga mahahalagang porma ng komunikasyon, mas mataas ang pagtingin sa paggamit ng Ingles—na katawa-tawang realidad sapagkat sa totoo’y kung tunay ngang tulay ito sa pag-unlad, bakit tila ito pa nga ang nakakapagpabansot sa tuluyang pagpaparunong ng kamalayan at pag-iisip ng bawat Pilipino?

Ang patuloy na paggamit ng wikang katutubo sa iba’t-ibang anyo sa sining at kultura tulad ng mga akdang pampanitikan, radyo, telebisyon, pahayagan, pelikula at iba pa, ay isang paraan ng paggamit ng wika para sa malalim na pag-iisip. Sa pagpapatuloy ng ganitong kalagayan ay maisusulong ang kaganapan ng intelektwalismo ng mga Pilipino.

ABSTRACT

Language is the key to the flourishing of intellectualism among Filipinos. Filipino intellectualism must rely on local knowledge sources, separate from foreign knowledge traditions, for it is possible for us to develop and give rise to an intellectual tradition of our own if we desire it.

This will only be possible if Filipino intellectuals — who are expected to take the lead in advancing the development of thought in every Filipino — disconnect themselves from self-centered interests that better only their own lives. Their knowledge and skills are wasted because these are not used for the benefit of the majority and of society — their minds not sufficiently molded to think also for the nation — because they themselves were victims of ‘miseducation’.

Acquiring education has become an individualistic goal due to the traditional perspective of many Filipinos to utilize education for their own ambitions rather than for the development of other aspects of Philippine society through their knowledge and skills. Those with opposing perspectives are deemed radical, despite the fact that they are actually the ones advancing a progressive direction for the nation.

The profound imprints of the Philippine colonial experience, particularly American Colonization, has hindered the use of the native languages in significant forms of communication. As a result, the use of the English language has been deemed superior — a notion that is in fact absurd, because if it were true that the English language is the bridge to development, why does it seem to be the one impeding the intellectual development of every Filipino?

The continued use of native languages in different forms of art and culture, like literature, radio, television, newspapers, film and the others, is a way of using language for critical thinking. Only by promoting and continuing this practice can the advancement of Filipino intellectualism be truly realized.